Waarom niemand durft te zeggen dat ze ChatGPT gebruiken
Vanochtend las ik een column van Frederik Anseel in De Tijd. Hij beschrijft hoe medewerkers massaal AI gebruiken, maar er liever niet voor uitkomen. Niet op kantoor, niet op Slack, niet in vergaderingen. Waarom? Omdat we bang zijn dat het ons minder geloofwaardig maakt. En omdat we geen idee hebben wat de spelregels zijn.
Hij verwijst naar recent onderzoek van Schilke & Reimann (2025), dat het pijnlijke effect blootlegt: hoe eerlijker je bent over je AI-gebruik, hoe minder mensen je lijken te vertrouwen. Niet omdat je liegt — maar juist omdat je het vertelt. Transparantie over AI wérkt dus averechts. Ai.
En eerlijk? Ik herkende het meteen.
We gebruiken het allemaal. Even een tekst laten aanscherpen. Een idee laten verwoorden. Een concept mailen naar ChatGPT met de vraag: “Maak dit scherper, zonder de menselijke toon kwijt te raken.” En ja, het werkt. Razendsnel. Spot-on. En toch… houden we het stil.
TL;DR
- Medewerkers gebruiken massaal AI-tools zoals ChatGPT, maar praten er liever niet over.
- Onderzoek toont aan dat openheid over AI-gebruik het vertrouwen juist verlaagt.
- We moeten naar een werkcultuur waarin AI-gebruik normaal én bespreekbaar is — zonder schaamte of angst.
- In onze bedrijven stimuleren we juist slim, eerlijk en efficiënt AI-gebruik.
🤐 Waarom we zwijgen
AI helpt. Maar de angst zit diep. Angst dat je lui lijkt. Dat je je werk ‘niet zelf doet’. Dat collega’s denken: “Heb jij dat echt zelf geschreven?”
Uit het onderzoek van Schilke & Reimann blijkt: wie openlijk toegeeft dat AI meeschrijft, wordt als minder betrouwbaar gezien. Alsof technologie afdoet aan je vakmanschap. Zelfs als je het eerlijk meldt. En als iemand anders het verklapt? Dan is het nog erger.
Frederik Anseel noemt het treffend: we gebruiken ChatGPT liever in het geniep. Omdat openheid ons kwetsbaar maakt. En omdat we geen flauw idee hebben wat de regels zijn.
🧠 AI is niet het probleem. Wij zijn het.
Het ironische is: we zeggen wél dat we innovatie belangrijk vinden. Dat we willen experimenteren. Dat technologie ons moet ondersteunen. Maar zodra iemand dat doet – en dat ook toegeeft – haken we af.
Niet omdat het oneerlijk voelt. Maar omdat we AI-gebruik nog steeds niet ‘legitiem’ vinden. We vertrouwen liever een tekst met spelfouten dan eentje die nét iets te soepel klinkt.
Zo gebruik ik AI
Voor de duidelijkheid: ik gebruik AI niet om mijn werk te vervangen, maar om het slimmer te doen.
- Als sparringpartner bij het schrijven.
- Als assistent die informatie sneller vindt dan ik ooit zou googelen.
- Als geheugensteun, structuurhulp of ideeënversneller.
Ik heb zelfs AI-taken ingericht die me dagelijks op de hoogte houden van vakontwikkelingen. Niet omdat ik dat niet zelf kan — maar omdat ik wel iets beters te doen heb dan eindeloos scrollen.
Het maakt mijn werk niet minder waardevol. Het maakt míj waardevoller. Omdat ik tijd overhoud voor de dingen die er echt toe doen.
AI als steun bij creatieve chaos
Voor mij is AI meer dan een slimme tool. Het is ook houvast. Vooral als je, net als ik, een hoofd hebt dat altijd aanstaat. Waar ideeën over elkaar heen buitelen. Waar structuur niet vanzelf komt. Waar to-do’s verdwijnen voordat ze zijn opgeschreven — en focus pas landt als er écht druk op staat.
Maar als die focus er is (hallo deadline!), dan gaan we ook als een speer.
AI helpt me om al die losse gedachten wél vast te houden. Om ze per project te ordenen, terug te vinden wanneer ik ze nodig heb, en sneller tot de kern te komen. En misschien nog wel belangrijker: het helpt me om het gesprek met mezelf te voeren. Om opties af te wegen, ideeën aan te scherpen, strategieën uit te werken. Ik krijg feedback, tegengeluid, nuance — direct, zonder oordeel.
Het voelt alsof ik overzicht creëer zonder mezelf te hoeven afremmen.
En ook mijn werkkamer vaart er wel bij. De stapels notitieboekjes nemen zienderogen af. Dankzij AI — én mijn Remarkable. Digitaal schrijven, tekenen, krabbelen met het gevoel van papier. Serieus, dat ding is goud.
Tijd voor een cultuuromslag
Als we willen dat AI op een verantwoorde manier gebruikt wordt, moeten we stoppen met het geheimzinnige gedoe.
- Maak duidelijke richtlijnen: wanneer is AI-gebruik oké?
- Laat leidinggevenden het goede voorbeeld geven.
- En vooral: stop met het idee dat authenticiteit betekent dat je alles zelf moet doen.
In onze bedrijven — Het Contentkantoor én het bedrijf dat ik samen met mijn partner run — stimuleren we bij onze medewerkers AI-gebruik juist. Niet als trucje, maar als hulpmiddel dat je werk beter maakt. Sneller. Slimmer. Doelgerichter. Het is wat mij betreft geen andere stap dan die van de typemachine naar de computer. Je wordt er geen slechtere professional van — integendeel.
✍️ Dus ja: ik gebruik ChatGPT
Niet voor alles. Niet zonder zelf te denken. Maar wel als sparringpartner. Als taalversneller. En soms als zetje om van blanco scherm naar eerste versie te komen.
Ik verstop het niet. En ik schaam me er niet voor. Integendeel: het maakt mijn werk beter — én menselijker. Want ik houd tijd over voor wat écht telt: luisteren, begrijpen, en verhalen schrijven die raken.
En ik gun dat anderen ook. Daarom maken we AI-gebruik bespreekbaar. Daarom helpen we onze mensen — en onze klanten — om AI op een slimme, eerlijke en effectieve manier in te zetten. Zonder poespas. Zonder angst. Gewoon als professioneel gereedschap, dat je werk ondersteunt in plaats van vervangt.
Veelgestelde vragen (ja, ook voor AI-sceptici 😉)
Is dit hele stuk door AI geschreven?
Nee. Wel meegelezen, meegedacht, gesuggereerd. Maar elke zin is zorgvuldig gekozen. Door mij.
Wat als klanten afhaken als ik AI gebruik?
Dan is het tijd voor nieuwe klanten. De goeie begrijpen dat het niet om de tool gaat, maar om wat je ermee maakt.
Mag ik jouw blog als voorbeeld gebruiken voor mijn eigen AI-transparantie?
Zeker. Wel zelf schrijven, hè. Of samen met een AI. Maar dan wél eerlijk vertellen.
